VERandering van de voetmorfologie na een lange hardloopafstand

Wanneer een getrainde loper gaat hardlopen doet hij zijn schoenen aan, strikt ze en begint aan zijn hardloopsessie. Het strikken van de schoenen is een automatisme dat al sinds kindertijd in de vingers zit. Deze wordt strak gebonden naar gelang de vorm van de voet voor het lopen. Maar een voet is geen gefixeerd voorwerp en is veranderlijk. Zijn deze veranderingen van de voet tijdens het lopen significant en geven deze dan gevolgen aan de pasvorm?

Onderzoek door Mako Funako en Shigeo Iso in 2016 toont aan dat de vorm wel degelijk veranderd. Zij deden een studie met 21 mannelijke, getrainde, gezonde hardlopers die een afstand aflegden van 35 km. Hierbij werd een 3D scan genomen van voor en na de hardloopsessie. Er werd een vergelijkende studie gemaakt van de morfologie van de voet. Hierbij werd een significante daling gevonden van de dorsale hoogte, naviculaire hoogte en het voetvolume. De voetboogconstructie was lager na het lopen, zonder een verandering te zien in de voetlengte. Dit kan te wijten zijn aan neuromusculaire veranderingen van extrinsieke en intrinsieke voetspieren en een verandering van de mechanische eigenschappen van zacht weefsel in de voet.

Door deze verandering kan de pasvorm en/of comfort in de schoen beïnvloed worden tijdens het lopen. Een slechte pasvorm van de schoen kan leiden tot blaren en blauwe plekken. Zo kan een ervaren loper die voordien geen klachten had, toch klachten ontwikkelen na lange afstand. Soms is de schoen opnieuw strikken na een aantal kilometer al genoeg om verdere klachten te voorkomen. Want om een best mogelijke performance te krijgen is een perfecte pasvorm van de schoen nodig.

Fukano, M., & Iso, S. (2016). Changes in foot shape after long-distance running. Journal of Functional Morphology and Kinesiology, 1(1), 30-38.